fiðla
Icelandic
Etymology
From Old Norse fiðla, from Proto-Germanic *fiþulǭ.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈfɪðla/
- Rhymes: -ɪðla
Noun
fiðla f (genitive singular fiðlu, nominative plural fiðlur)
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | fiðla | fiðlan | fiðlur | fiðlurnar |
| accusative | fiðlu | fiðluna | fiðlur | fiðlurnar |
| dative | fiðlu | fiðlunni | fiðlum | fiðlunum |
| genitive | fiðlu | fiðlunnar | fiðla | fiðlanna |
Derived terms
- knéfiðla
- lágfiðla
Anagrams
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *fiþulǭ.
Noun
fiðla
Declension
| feminine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | fiðla | fiðlan | fiðlur | fiðlurnar |
| accusative | fiðlu | fiðluna | fiðlur | fiðlurnar |
| dative | fiðlu | fiðlunni | fiðlum | fiðlunum |
| genitive | fiðlu | fiðlunnar | fiðla | fiðlanna |
Descendants
- Icelandic: fiðla
- Norwegian Nynorsk: fidla, fela, fele
- Old Swedish: fiþla
- Old Danish: fithle
- Norwegian Bokmål: fele
Further reading
- “fiðla” in Dictionary of Old Norse Prose (ONP) at University of Copenhagen