fiður
Icelandic
Etymology
From Old Norse fiðri, from Proto-Germanic *fiþriją. Cognate with German Gefieder (“plumage”). Related to fjöður (“feather; spring”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈfɪːðʏr/
- Rhymes: -ɪːðʏr
Noun
fiður n (genitive singular fiðurs, no plural)
Declension
| singular | ||
|---|---|---|
| indefinite | definite | |
| nominative | fiður | fiðrið |
| accusative | fiður | fiðrið |
| dative | fiðri | fiðrinu |
| genitive | fiðurs | fiðursins |