figuratus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of figūrō.
Participle
figūrātus (feminine figūrāta, neuter figūrātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | figūrātus | figūrāta | figūrātum | figūrātī | figūrātae | figūrāta | |
| genitive | figūrātī | figūrātae | figūrātī | figūrātōrum | figūrātārum | figūrātōrum | |
| dative | figūrātō | figūrātae | figūrātō | figūrātīs | |||
| accusative | figūrātum | figūrātam | figūrātum | figūrātōs | figūrātās | figūrāta | |
| ablative | figūrātō | figūrātā | figūrātō | figūrātīs | |||
| vocative | figūrāte | figūrāta | figūrātum | figūrātī | figūrātae | figūrāta | |
Descendants
References
- “figuratus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “figuratus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- figuratus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.