fingendus
Latin
Etymology
Future passive participle of fingō.
Participle
fingendus (feminine fingenda, neuter fingendum); first/second-declension participle
- which is to be shaped
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | fingendus | fingenda | fingendum | fingendī | fingendae | fingenda | |
| genitive | fingendī | fingendae | fingendī | fingendōrum | fingendārum | fingendōrum | |
| dative | fingendō | fingendae | fingendō | fingendīs | |||
| accusative | fingendum | fingendam | fingendum | fingendōs | fingendās | fingenda | |
| ablative | fingendō | fingendā | fingendō | fingendīs | |||
| vocative | fingende | fingenda | fingendum | fingendī | fingendae | fingenda | |
References
- fingendus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- the art of sculpture: ars fingendi
- the art of sculpture: ars fingendi