fingendus

Latin

Etymology

Future passive participle of fingō.

Participle

fingendus (feminine fingenda, neuter fingendum); first/second-declension participle

  1. which is to be shaped

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative fingendus fingenda fingendum fingendī fingendae fingenda
genitive fingendī fingendae fingendī fingendōrum fingendārum fingendōrum
dative fingendō fingendae fingendō fingendīs
accusative fingendum fingendam fingendum fingendōs fingendās fingenda
ablative fingendō fingendā fingendō fingendīs
vocative fingende fingenda fingendum fingendī fingendae fingenda

References

  • fingendus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • the art of sculpture: ars fingendi