fingundus
Latin
Etymology
Future passive participle of fingō.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [fɪŋˈɡʊn.dʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [fiŋˈɡun̪.d̪us]
Participle
fingundus (feminine fingunda, neuter fingundum); first/second-declension participle
- which is to be shaped
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | fingundus | fingunda | fingundum | fingundī | fingundae | fingunda | |
| genitive | fingundī | fingundae | fingundī | fingundōrum | fingundārum | fingundōrum | |
| dative | fingundō | fingundae | fingundō | fingundīs | |||
| accusative | fingundum | fingundam | fingundum | fingundōs | fingundās | fingunda | |
| ablative | fingundō | fingundā | fingundō | fingundīs | |||
| vocative | fingunde | fingunda | fingundum | fingundī | fingundae | fingunda | |
References
- fingundus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.