finjustera
Swedish
Etymology
Verb
finjustera (present finjusterar, preterite finjusterade, supine finjusterat, imperative finjustera)
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | finjustera | finjusteras | ||
| supine | finjusterat | finjusterats | ||
| imperative | finjustera | — | ||
| imper. plural1 | finjusteren | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | finjusterar | finjusterade | finjusteras | finjusterades |
| ind. plural1 | finjustera | finjusterade | finjusteras | finjusterades |
| subjunctive2 | finjustere | finjusterade | finjusteres | finjusterades |
| present participle | finjusterande | |||
| past participle | finjusterad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.