flammabundus
Latin
Etymology
flammō (“flame, blaze”) + -bundus
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [fɫam.maːˈbʊn.dʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [flam.maˈbun̪.d̪us]
Adjective
flammābundus (feminine flammābunda, neuter flammābundum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | flammābundus | flammābunda | flammābundum | flammābundī | flammābundae | flammābunda | |
| genitive | flammābundī | flammābundae | flammābundī | flammābundōrum | flammābundārum | flammābundōrum | |
| dative | flammābundō | flammābundae | flammābundō | flammābundīs | |||
| accusative | flammābundum | flammābundam | flammābundum | flammābundōs | flammābundās | flammābunda | |
| ablative | flammābundō | flammābundā | flammābundō | flammābundīs | |||
| vocative | flammābunde | flammābunda | flammābundum | flammābundī | flammābundae | flammābunda | |
References
- “flammabundus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "flammabundus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- flammabundus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.