fleygir

Icelandic

Noun

fleygir m (genitive singular fleygis, nominative plural fleygjar)

  1. (archaic or poetic) thrower, sharer, wielder (used in kennings for men in conjunction with names for weapons or gold)
    • 1884 [c. 1350], Amícus rímur ok Amilíus:
      Síðan bjuggust fljótt til ferða / Fleygjar stáls og brjótur sverða.
      Then they quickly prepared for the journey / Wielders of steel and breakers of swords.
    • 1947 [c. 1700], Guðmundur Bergþórsson, edited by Björn K. Þórólfsson and Finnur Sigmundsson, Olgeirs rímur danska (overall work in Danish):
      Frá mér reið sá fleygir brands / sem fjandmenn byrstir.
      (please add an English translation of this quotation)
    • 1961—1965 [c. 1840], Sigurður Breiðfjörð, edited by Finnur Jónsson, Rímnasafn, volumes I—V (overall work in Danish):
      vega ei ég vil að þér / valinn fleygir sverða.
      (please add an English translation of this quotation)

Declension

Declension of fleygir (masculine)
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative fleygir fleygirinn fleygjar fleygjarnir
accusative fleygi fleyginn fleygja fleygjana
dative fleygi fleyginum fleygjum fleygjunum
genitive fleygis fleygisins fleygja fleygjanna

References

  • Finnur Jónsson, Ordbog til de af Samfund til Udg. ad Gml. Nord. Litteratur Udgivne Rímur samt til de af Dr. O. Jiriczek Udgivne Bósarimur, Samfund til Udg. ad Gml. Nord. Litteratur, 51 (Copenhagen: Jørgensen, 1926–28), s.v. fleygir.