flietan
Old Dutch
Etymology
From Proto-West Germanic *fleutan.
Verb
flietan
Inflection
Conjugation of flietan (strong class 2)
| infinitive | flietan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | flieto, flieton | flōt |
| 2nd person singular | fliutis | fluti |
| 3rd person singular | fliutit | flōt |
| 1st person plural | flietun | fluton |
| 2nd person plural | flietit | flutot |
| 3rd person plural | flietunt | fluton |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | fliete | fluti |
| 2nd person singular | flietis | fluti |
| 3rd person singular | fliete | fluti |
| 1st person plural | flietin | flutin |
| 2nd person plural | flietit | flutit |
| 3rd person plural | flietin | flutin |
| imperative | present | |
| singular | fliet, fliut | |
| plural | flietet | |
| participle | present | past |
| flietandi | flotan, giflotan | |
Descendants
Further reading
- “flietan”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012
Old English
Pronunciation
- IPA(key): /ˈfli͜yː.tɑn/
Noun
flīetan
- inflection of flīete:
- nominative plural
- accusative singular/plural
- genitive/dative singular