florulentus
Latin
Etymology
From flōs (“flower”) + -ulentus (“full of, abounding in”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [fɫoː.rʊˈɫɛn.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [flo.ruˈlɛn̪.t̪us]
Adjective
flōrulentus (feminine flōrulenta, neuter flōrulentum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | flōrulentus | flōrulenta | flōrulentum | flōrulentī | flōrulentae | flōrulenta | |
| genitive | flōrulentī | flōrulentae | flōrulentī | flōrulentōrum | flōrulentārum | flōrulentōrum | |
| dative | flōrulentō | flōrulentae | flōrulentō | flōrulentīs | |||
| accusative | flōrulentum | flōrulentam | flōrulentum | flōrulentōs | flōrulentās | flōrulenta | |
| ablative | flōrulentō | flōrulentā | flōrulentō | flōrulentīs | |||
| vocative | flōrulente | flōrulenta | flōrulentum | flōrulentī | flōrulentae | flōrulenta | |
Descendants
- English: florulent
References
- “florulentus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- florulentus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.