fluctuabundus
Latin
Etymology
From flūctuō (“rise in waves, surge”) + -bundus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [fɫuːk.tu.aːˈbʊn.dʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [fluk.t̪u.aˈbun̪.d̪us]
Adjective
flūctuābundus (feminine flūctuābunda, neuter flūctuābundum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | flūctuābundus | flūctuābunda | flūctuābundum | flūctuābundī | flūctuābundae | flūctuābunda | |
| genitive | flūctuābundī | flūctuābundae | flūctuābundī | flūctuābundōrum | flūctuābundārum | flūctuābundōrum | |
| dative | flūctuābundō | flūctuābundae | flūctuābundō | flūctuābundīs | |||
| accusative | flūctuābundum | flūctuābundam | flūctuābundum | flūctuābundōs | flūctuābundās | flūctuābunda | |
| ablative | flūctuābundō | flūctuābundā | flūctuābundō | flūctuābundīs | |||
| vocative | flūctuābunde | flūctuābunda | flūctuābundum | flūctuābundī | flūctuābundae | flūctuābunda | |
References
- “fluctuabundus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- fluctuabundus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.