focilatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of focilō.
Participle
focilātus (feminine focilāta, neuter focilātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | focilātus | focilāta | focilātum | focilātī | focilātae | focilāta | |
| genitive | focilātī | focilātae | focilātī | focilātōrum | focilātārum | focilātōrum | |
| dative | focilātō | focilātae | focilātō | focilātīs | |||
| accusative | focilātum | focilātam | focilātum | focilātōs | focilātās | focilāta | |
| ablative | focilātō | focilātā | focilātō | focilātīs | |||
| vocative | focilāte | focilāta | focilātum | focilātī | focilātae | focilāta | |