fogatlanság

Hungarian

Etymology

From fogatlan (toothless) +‎ -ság (-ness, noun-forming suffix).

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈfoɡɒtlɒnʃaːɡ]
  • Hyphenation: fo‧gat‧lan‧ság
  • Rhymes: -aːɡ

Noun

fogatlanság

  1. toothlessness (the state or condition of being toothless; lack of teeth)

Declension

Inflection (stem in -o-, back harmony)
singular plural
nominative fogatlanság fogatlanságok
accusative fogatlanságot fogatlanságokat
dative fogatlanságnak fogatlanságoknak
instrumental fogatlansággal fogatlanságokkal
causal-final fogatlanságért fogatlanságokért
translative fogatlansággá fogatlanságokká
terminative fogatlanságig fogatlanságokig
essive-formal fogatlanságként fogatlanságokként
essive-modal
inessive fogatlanságban fogatlanságokban
superessive fogatlanságon fogatlanságokon
adessive fogatlanságnál fogatlanságoknál
illative fogatlanságba fogatlanságokba
sublative fogatlanságra fogatlanságokra
allative fogatlansághoz fogatlanságokhoz
elative fogatlanságból fogatlanságokból
delative fogatlanságról fogatlanságokról
ablative fogatlanságtól fogatlanságoktól
non-attributive
possessive – singular
fogatlanságé fogatlanságoké
non-attributive
possessive – plural
fogatlanságéi fogatlanságokéi
Possessive forms of fogatlanság
possessor single possession multiple possessions
1st person sing. fogatlanságom fogatlanságaim
2nd person sing. fogatlanságod fogatlanságaid
3rd person sing. fogatlansága fogatlanságai
1st person plural fogatlanságunk fogatlanságaink
2nd person plural fogatlanságotok fogatlanságaitok
3rd person plural fogatlanságuk fogatlanságaik