forþclipian
Old English
The spelling of this entry has been normalized according to the principles established by Wiktionary's editor community or recent spelling standards of the language.
Alternative forms
- forþclypian
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /forθˈkli.pi.ɑn/, [forˠθˈkli.pi.ɑn]
Verb
forþclipian
- to call forth
- to provoke
Conjugation
Conjugation of forþclipian (weak, class 2)
| infinitive | forþclipian | forþclipienne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | forþclipiġe | forþclipode |
| second person singular | forþclipast | forþclipodest |
| third person singular | forþclipaþ | forþclipode |
| plural | forþclipiaþ | forþclipodon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | forþclipiġe | forþclipode |
| plural | forþclipiġen | forþclipoden |
| imperative | ||
| singular | forþclipa | |
| plural | forþclipiaþ | |
| participle | present | past |
| forþclipiende | forþclipod | |
Descendants
- Middle English: forthclepien, forthclepen