forþwisian
Old English
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /ˈforθˌwiː.si.ɑn/, [ˈforˠðˌwiː.zi.ɑn]
Verb
forþwīsian
Conjugation
Conjugation of forþwīsian (weak, class 2)
| infinitive | forþwīsian | forþwīsienne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | forþwīsiġe | forþwīsode |
| second person singular | forþwīsast | forþwīsodest |
| third person singular | forþwīsaþ | forþwīsode |
| plural | forþwīsiaþ | forþwīsodon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | forþwīsiġe | forþwīsode |
| plural | forþwīsiġen | forþwīsoden |
| imperative | ||
| singular | forþwīsa | |
| plural | forþwīsiaþ | |
| participle | present | past |
| forþwīsiende | forþwīsod | |
References
- Joseph Bosworth, T. Northcote Toller (1898) “forþwīsian”, in An Anglo-Saxon Dictionary, second edition, Oxford: Oxford University Press.