foraminatus
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [fɔ.raː.mɪˈnaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [fo.ra.miˈnaː.t̪us]
Adjective
forāminātus (feminine forāmināta, neuter forāminātum); first/second-declension adjective
- (Late Latin) foraminate, having openings
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | forāminātus | forāmināta | forāminātum | forāminātī | forāminātae | forāmināta | |
| genitive | forāminātī | forāminātae | forāminātī | forāminātōrum | forāminātārum | forāminātōrum | |
| dative | forāminātō | forāminātae | forāminātō | forāminātīs | |||
| accusative | forāminātum | forāminātam | forāminātum | forāminātōs | forāminātās | forāmināta | |
| ablative | forāminātō | forāminātā | forāminātō | forāminātīs | |||
| vocative | forāmināte | forāmināta | forāminātum | forāminātī | forāminātae | forāmināta | |
References
- foraminatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- R. E. Latham, D. R. Howlett, & R. K. Ashdowne, editors (1975–2013), “foraminatus”, in Dictionary of Medieval Latin from British Sources[1], London: Oxford University Press for the British Academy, →ISBN, →OCLC