fornicatus
Latin
Etymology
Perfect participle of fornicor
Participle
fornicātus (feminine fornicāta, neuter fornicātum); first/second-declension participle
- arched (in the form of an arch, hence the English word fornicated, with similar meaning)
- having fornicated, being one of the fornicati
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | fornicātus | fornicāta | fornicātum | fornicātī | fornicātae | fornicāta | |
| genitive | fornicātī | fornicātae | fornicātī | fornicātōrum | fornicātārum | fornicātōrum | |
| dative | fornicātō | fornicātae | fornicātō | fornicātīs | |||
| accusative | fornicātum | fornicātam | fornicātum | fornicātōs | fornicātās | fornicāta | |
| ablative | fornicātō | fornicātā | fornicātō | fornicātīs | |||
| vocative | fornicāte | fornicāta | fornicātum | fornicātī | fornicātae | fornicāta | |
References
- “fornicatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “fornicatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- fornicatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.