frakta
Norwegian Bokmål
Alternative forms
Noun
frakta m or f
- definite feminine singular of frakt
Verb
frakta
- inflection of frakte:
- simple past
- past participle
Norwegian Nynorsk
Noun
frakta f
- definite singular of frakt
Swedish
Etymology
Inherited from Old Swedish frakta, from Middle Low German vrachten. By surface analysis, frakt + -a. Cognate of English fraught.
Verb
frakta (present fraktar, preterite fraktade, supine fraktat, imperative frakta)
Conjugation
active | passive | |||
---|---|---|---|---|
infinitive | frakta | fraktas | ||
supine | fraktat | fraktats | ||
imperative | frakta | — | ||
imper. plural1 | frakten | — | ||
present | past | present | past | |
indicative | fraktar | fraktade | fraktas | fraktades |
ind. plural1 | frakta | fraktade | fraktas | fraktades |
subjunctive2 | frakte | fraktade | fraktes | fraktades |
present participle | fraktande | |||
past participle | fraktad |
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.
Derived terms
- frakta bort
- frakta ut
- fraktning