francuski

Polish

Etymology

From Francuz +‎ -ski. Compare Kashubian francësczi and Silesian francuski. First attested in the 16th century.[1]

Pronunciation

 
  • IPA(key): /franˈt͡sus.ki/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -uski
  • Syllabification: fran‧cus‧ki
  • Homophone: Francuzki

Adjective

francuski (not comparable, no derived adverb, abbreviation franc.)

  1. (relational) French (of or relating to France)

Declension

Noun

francuski m inan

  1. French (language)

Derived terms

nouns
nouns

Trivia

According to Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej (1990), francuski is one of the most used words in Polish, appearing 21 times in scientific texts, 44 times in news, 11 times in essays, 3 times in fiction, and 7 times in plays, each out of a corpus of 100,000 words, totaling 86 times, making it the 740th most common word in a corpus of 500,000 words.[2]

References

  1. ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “francuski”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
  2. ^ Ida Kurcz (1990) “francuski”, in Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej [Frequency dictionary of the Polish language] (in Polish), volume 1, Kraków, Warszawa: Polska Akademia Nauk. Instytut Języka Polskiego, page 121

Further reading

Serbo-Croatian

Pronunciation

  • (adjective) IPA(key): /frǎntsuːskiː/
  • (adverb) IPA(key): /frǎntsuːski/
  • Hyphenation: fran‧cu‧ski

Adjective

fràncūskī (Cyrillic spelling фра̀нцӯскӣ)

  1. French
  2. (in masculine, substantive) the French language

Declension

Declension of francuski
singular masculine feminine neuter
nominative francuski francuska francusko
genitive francuskog(a) francuske francuskog(a)
dative francuskom(u/e) francuskoj francuskom(u/e)
accusative inanimate
animate
francuski
francuskog(a)
francusku francusko
vocative francuski francuska francusko
locative francuskom(e/u) francuskoj francuskom(e/u)
instrumental francuskim francuskom francuskim
plural masculine feminine neuter
nominative francuski francuske francuska
genitive francuskih francuskih francuskih
dative francuskim(a) francuskim(a) francuskim(a)
accusative francuske francuske francuska
vocative francuski francuske francuska
locative francuskim(a) francuskim(a) francuskim(a)
instrumental francuskim(a) francuskim(a) francuskim(a)

Adverb

fràncūski (Cyrillic spelling фра̀нцӯски)

  1. in a French manner, as a Frenchman

Silesian

Etymology

From Francuz +‎ -ski.

Pronunciation

  • IPA(key): /franˈt͡sus.ki/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -uski
  • Syllabification: fran‧cus‧ki

Adjective

francuski (not comparable)

  1. (relational) French

Declension

Declension of francuski
singular plural
masculine neuter feminine virile nonvirile
animate inanimate
nominative francuski francuskie francuskŏ francuscy francuskie
genitive francuskigo francuskij francuskich
dative francuskimu francuskij francuskim
accusative francuskigo francuski francuskie francuskõ francuskich francuskie
instrumental francuskim francuskōm francuskimi
locative francuskim francuskij francuskich
vocative francuski francuskie francuskŏ francuscy francuskie

Further reading