fricatief
Dutch
Etymology
From Latin fricatus, past participle of fricare (“to rub”) + -ief.
Pronunciation
Audio: (file) - Rhymes: -if
- IPA(key): /ˌfrikaːˈtif/
- Hyphenation: fri‧ca‧tief
Adjective
fricatief (not comparable)
Declension
| Declension of fricatief | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | fricatief | |||
| inflected | fricatieve | |||
| comparative | — | |||
| positive | ||||
| predicative/adverbial | fricatief | |||
| indefinite | m./f. sing. | fricatieve | ||
| n. sing. | fricatief | |||
| plural | fricatieve | |||
| definite | fricatieve | |||
| partitive | fricatiefs | |||
Noun
fricatief m (plural fricatieven, diminutive fricatiefje n)