fulguratus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of fulgurō
Participle
fulgurātus (feminine fulgurāta, neuter fulgurātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | fulgurātus | fulgurāta | fulgurātum | fulgurātī | fulgurātae | fulgurāta | |
| genitive | fulgurātī | fulgurātae | fulgurātī | fulgurātōrum | fulgurātārum | fulgurātōrum | |
| dative | fulgurātō | fulgurātae | fulgurātō | fulgurātīs | |||
| accusative | fulgurātum | fulgurātam | fulgurātum | fulgurātōs | fulgurātās | fulgurāta | |
| ablative | fulgurātō | fulgurātā | fulgurātō | fulgurātīs | |||
| vocative | fulgurāte | fulgurāta | fulgurātum | fulgurātī | fulgurātae | fulgurāta | |