fumifico

Latin

Pronunciation

Etymology 1

From fūmificus +‎ .

Verb

fūmificō (present infinitive fūmificāre, perfect active fūmificāvī, supine fūmificātum); first conjugation

  1. to cause to smoke
  2. to burn incense
    • c. 206 BCE, Plautus, Miles Gloriosus 410-414:
      inde ignem in aram, ut Ephesiae Dianae laeta laudes gratisque agam eique ut Arabico fumificem odore amoene, quom me in locis Neptuniis templisque turbulentis servavit, saeuis fluctibus ubi sum afflictata multum.
      (please add an English translation of this quotation)
Conjugation

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Adjective

fumifico

  1. masculine/neuter dative/ablative singular of fūmificus

References

  • fumifico”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • fumifico in Georges, Karl Ernst, Georges, Heinrich (1913–1918) Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch, 8th edition, volume 1, Hahnsche Buchhandlung
  • fumifico in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.