fumigatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of fūmigō (“to smoke”).
Participle
fūmigātus (feminine fūmigāta, neuter fūmigātum); first/second-declension participle
Usage notes
- Used as a specific epithet or specific name for several organisms.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | fūmigātus | fūmigāta | fūmigātum | fūmigātī | fūmigātae | fūmigāta | |
| genitive | fūmigātī | fūmigātae | fūmigātī | fūmigātōrum | fūmigātārum | fūmigātōrum | |
| dative | fūmigātō | fūmigātae | fūmigātō | fūmigātīs | |||
| accusative | fūmigātum | fūmigātam | fūmigātum | fūmigātōs | fūmigātās | fūmigāta | |
| ablative | fūmigātō | fūmigātā | fūmigātō | fūmigātīs | |||
| vocative | fūmigāte | fūmigāta | fūmigātum | fūmigātī | fūmigātae | fūmigāta | |