furatus

Latin

Etymology

Perfect participle of fūror

Participle

fūrātus (feminine fūrāta, neuter fūrātum); first/second-declension participle

  1. stolen, plundered

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative fūrātus fūrāta fūrātum fūrātī fūrātae fūrāta
genitive fūrātī fūrātae fūrātī fūrātōrum fūrātārum fūrātōrum
dative fūrātō fūrātae fūrātō fūrātīs
accusative fūrātum fūrātam fūrātum fūrātōs fūrātās fūrāta
ablative fūrātō fūrātā fūrātō fūrātīs
vocative fūrāte fūrāta fūrātum fūrātī fūrātae fūrāta

References

  • furatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers