furatus
Latin
Etymology
Perfect participle of fūror
Participle
fūrātus (feminine fūrāta, neuter fūrātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | fūrātus | fūrāta | fūrātum | fūrātī | fūrātae | fūrāta | |
| genitive | fūrātī | fūrātae | fūrātī | fūrātōrum | fūrātārum | fūrātōrum | |
| dative | fūrātō | fūrātae | fūrātō | fūrātīs | |||
| accusative | fūrātum | fūrātam | fūrātum | fūrātōs | fūrātās | fūrāta | |
| ablative | fūrātō | fūrātā | fūrātō | fūrātīs | |||
| vocative | fūrāte | fūrāta | fūrātum | fūrātī | fūrātae | fūrāta | |
References
- “furatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers