furtivus
Latin
Etymology
From fūrtum (“theft”) + -īvus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [fuːrˈtiː.wʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [furˈt̪iː.vus]
Adjective
fūrtīvus (feminine fūrtīva, neuter fūrtīvum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | fūrtīvus | fūrtīva | fūrtīvum | fūrtīvī | fūrtīvae | fūrtīva | |
| genitive | fūrtīvī | fūrtīvae | fūrtīvī | fūrtīvōrum | fūrtīvārum | fūrtīvōrum | |
| dative | fūrtīvō | fūrtīvae | fūrtīvō | fūrtīvīs | |||
| accusative | fūrtīvum | fūrtīvam | fūrtīvum | fūrtīvōs | fūrtīvās | fūrtīva | |
| ablative | fūrtīvō | fūrtīvā | fūrtīvō | fūrtīvīs | |||
| vocative | fūrtīve | fūrtīva | fūrtīvum | fūrtīvī | fūrtīvae | fūrtīva | |
Derived terms
Related terms
Descendants
- Catalan: furtiu
- Italian: furtivo
- → Middle French: furtif
- → Portuguese: furtivo
- → Sicilian: furtivu
- → Spanish: furtivo
References
- “furtivus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “furtivus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- furtivus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.