fyrhþe
Old English
Etymology
From Proto-West Germanic *furhiþi (“forest, woodland”), Proto-Germanic *furhiþją (“forest, wooded country”), *furhiþǭ, from *furhu (“fir; pine”), from *furahō, *furhō (“fir; pine; (fir or pine) forest”), from Proto-Indo-European *pérkus (“oak”), from *perkʷ- (“oak”). Both Proto-Germanic etyma are preserved in Old English.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈfyrx.θe/, [ˈfyrˠx.θe]
Noun
fyrhþe n
Declension
Strong ja-stem:
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | fyrhþe | fyrhþu |
| accusative | fyrhþe | fyrhþu |
| genitive | fyrhþes | fyrhþa |
| dative | fyrhþe | fyrhþum |
Weak feminine (n-stem):
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | fyrhþe | fyrhþan |
| accusative | fyrhþan | fyrhþan |
| genitive | fyrhþan | fyrhþena |
| dative | fyrhþan | fyrhþum |