gáir

See also: gair, Gair, and gàir

Irish

Pronunciation

Etymology 1

From Old Irish gáir, from Proto-Celtic *gāri (compare Middle Welsh gawr, Gaulish personal name Garo-marus), from Proto-Indo-European *ǵeh₂r-. See gair for more.

The verb is from Old Irish gáirid, from the noun.

Noun

gáir f (genitive singular gáir, nominative plural gártha)

  1. cry, shout
  2. report; fame, notoriety
  3. alternative form of gáire (“laugh”)
Declension
Declension of gáir (second declension)
bare forms
singular plural
nominative gáir gártha
vocative a gháir a ghártha
genitive gáire gártha
dative gáir gártha
forms with the definite article
singular plural
nominative an gháir na gártha
genitive na gáire na ngártha
dative leis an ngáir
don gháir 		leis na gártha

Verb

gáir (present analytic gáireann, future analytic gáirfidh, verbal noun gáireadh, past participle gáirthe)

  1. (ambitransitive) shout
  2. (intransitive, chiefly as verbal noun) laugh
Conjugation
conjugation of gáir (first conjugation – A)
verbal noun gáire
past participle gáirthe
tense singular plural relative autonomous
first second third first second third
indicative
present gáirim gáireann tú;
gáirir† 		gáireann sé, sí gáirimid gáireann sibh gáireann siad;
gáirid† 		a gháireann; a gháireas /
a ngáireann* 		gáirtear
past gháir mé; gháireas gháir tú; gháiris gháir sé, sí gháireamar; gháir muid gháir sibh; gháireabhair gháir siad; gháireadar a gháir /
ar gháir* 		gáireadh
past habitual gháirinn / ngáirinn‡‡ gháirteá / ngáirteᇇ gháireadh sé, sí / ngáireadh sé, s퇇 gháirimis; gháireadh muid / ngáirimis‡‡; ngáireadh muid‡‡ gháireadh sibh / ngáireadh sibh‡‡ gháiridís; gháireadh siad / ngáiridís‡‡; ngáireadh siad‡‡ a gháireadh /
a ngáireadh* 		gháirtí / ngáirt퇇
future gáirfidh mé;
gáirfead 		gáirfidh tú;
gáirfir† 		gáirfidh sé, sí gáirfimid;
gáirfidh muid 		gáirfidh sibh gáirfidh siad;
gáirfid† 		a gháirfidh; a gháirfeas /
a ngáirfidh* 		gáirfear
conditional gháirfinn / ngáirfinn‡‡ gháirfeá / ngáirfeᇇ gháirfeadh sé, sí / ngáirfeadh sé, s퇇 gháirfimis; gháirfeadh muid / ngáirfimis‡‡; ngáirfeadh muid‡‡ gháirfeadh sibh / ngáirfeadh sibh‡‡ gháirfidís; gháirfeadh siad / ngáirfidís‡‡; ngáirfeadh siad‡‡ a gháirfeadh /
a ngáirfeadh* 		gháirfí / ngáirf퇇
subjunctive
present go ngáire mé;
go ngáiread† 		go ngáire tú;
go ngáirir† 		go ngáire sé, sí go ngáirimid;
go ngáire muid 		go ngáire sibh go ngáire siad;
go ngáirid† 		— go ngáirtear
past dá ngáirinn dá ngáirteá dá ngáireadh sé, sí dá ngáirimis;
dá ngáireadh muid 		dá ngáireadh sibh dá ngáiridís;
dá ngáireadh siad 		— dá ngáirtí
imperative
– gáirim gáir gáireadh sé, sí gáirimis gáirigí;
gáiridh† 		gáiridís — gáirtear

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

gáir m

  1. inflection of gár (“gaur”):
    1. vocative/genitive singular
    2. nominative/dative plural

Mutation

Mutated forms of gáir
radical lenition eclipsis
gáir gháir ngáir

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.