gáta
See also: Appendix:Variations of "gata"
Faroese
Etymology
From Old Norse gáta, cognate with Danish gåde.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkɔɑːta/
- Rhymes: -ɔɑːta
Noun
gáta f (genitive singular gátu, plural gátur)
Declension
f1 | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | gáta | gátan | gátur | gáturnar |
accusative | gátu | gátuna | gátur | gáturnar |
dative | gátu | gátuni | gátum | gátunum |
genitive | gátu | gátunnar | gáta | gátanna |
Derived terms
- gátuførur
Icelandic
Etymology
From Old Norse gáta, cognate with Danish gåde.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkauːta/
- Rhymes: -auːta
Noun
gáta f (genitive singular gátu, nominative plural gátur)
Declension
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | gáta | gátan | gátur | gáturnar |
accusative | gátu | gátuna | gátur | gáturnar |
dative | gátu | gátunni | gátum | gátunum |
genitive | gátu | gátunnar | gátna, gáta | gátnanna, gátanna |
Derived terms
Old Norse
Etymology
Cognate with Shetland Scots godek (“riddle”) and Orcadian Scots gaadie (“play with shadows”), with all these terms thought to be from a Germanic root related to Proto-Germanic *getaną (“to find a way, attain”). Compare, in particular, Proto-Slavic *gādàti (“to guess”) and derivatives such as Polish zagadka (“riddle”), which may derive from the same root.[1]
Noun
gáta f (genitive gátu, plural gátur)
Declension
feminine | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | gáta | gátan | gátur | gáturnar |
accusative | gátu | gátuna | gátur | gáturnar |
dative | gátu | gátunni | gátum | gátunum |
genitive | gátu | gátunnar | gátna | gátnanna |
Descendants
References
- ^ de Vries, Jan (1977) “*gáta”, in Altnordisches etymologisches Wörterbuch [Old Norse Etymological Dictionary][1] (in German), 2nd revised edition, Leiden: Brill, page 158