Turkish
Etymology
Inherited from Ottoman Turkish گوڭللی (gönüllü). Morphologically from gönül + -lü.
Pronunciation
- IPA(key): [ɟø.nylˈly]
- Hyphenation: gö‧nül‧lü
Noun
gönüllü (definite accusative gönüllüyü, plural gönüllüler)
- volunteer
Declension
Declension of gönüllü
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
gönüllü
|
gönüllüler
|
| definite accusative
|
gönüllüyü
|
gönüllüleri
|
| dative
|
gönüllüye
|
gönüllülere
|
| locative
|
gönüllüde
|
gönüllülerde
|
| ablative
|
gönüllüden
|
gönüllülerden
|
| genitive
|
gönüllünün
|
gönüllülerin
|
Predicative forms
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
gönüllüyüm
|
gönüllülerim
|
| 2nd singular
|
gönüllüsün
|
gönüllülersin
|
| 3rd singular
|
gönüllü
gönüllüdür
|
gönüllüler
gönüllülerdir
|
| 1st plural
|
gönüllüyüz
|
gönüllüleriz
|
| 2nd plural
|
gönüllüsünüz
|
gönüllülersiniz
|
| 3rd plural
|
gönüllüler
|
gönüllülerdir
|
|