görn
See also: gorn
Icelandic
Etymology
From Old Norse gǫrn, from Proto-Germanic *garnō.
Pronunciation
- IPA(key): /kœ(r)t⁽ʰ⁾n/
- Rhymes: -œrtn
Noun
görn f (genitive singular garnar, nominative plural garnir)
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | görn | görnin | garnir | garnirnar |
| accusative | görn | görnina | garnir | garnirnar |
| dative | görn | görninni | görnum | görnunum |
| genitive | garnar | garnarinnar | garna | garnanna |
Derived terms
- steyta görn (“to shoot one's mouth off”)