głobić

Inherited from Proto-Slavic *globiti. First attested in the 15th century.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ɡɫɔbʲit͡ɕʲ/
• IPA^(key): (15^th CE) /ɡɫɔbʲit͡ɕʲ/

głobić impf

1. (attested in Lesser Poland, Greater Poland) to ask insistently, to implore
   • 1876-1929 [c. 1455], Vatroslav Jagić, editor, Archiv für slavische Philologie‎^[1], volume XIV, Miechów, Kruchowo, page 495:

     Globycz impetrare

     [Głobić impetrare]

2. The meaning of this term is uncertain. Possibilities include:
   1. (reflexive with się) to care, to worry

      Synonyms: dbać, pieczołować

      • 1872 [15th century], Konstanty Małkowski, editor, Przegląd najdawniejszych pomników języka polskiego‎^[2], page 118:

        Ten gisti Iassek zobical sø yest, esz ma za to prawicz hy glovicz szø, gczes *szi mu crziwda stala w gego hymenu

        [Ten jisty Jaszek zobiązał się jest, eż ma za to prawić hi głobić się, gdzież si[e] mu krzywda stała w jego himieniu]

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “głobić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN