ganra

Old English

Etymology

From Proto-West Germanic *ganʀō, from Proto-Germanic *ganzô (gander).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɡɑn.rɑ/

Noun

ganra m

  1. gander (male goose)

Declension

Weak:

singular plural
nominative ganra ganran
accusative ganran ganran
genitive ganran ganrena
dative ganran ganrum

Descendants

  • Middle English: gandre, gandere, gandir, gandur, gandyr, ganer, gonder
    • English: gander
    • Scots: ganare, ganer, ganner
    • Yola: gandelt, gandet (preterite)
  • Old Irish: ganndal