gapflabba
Swedish
Etymology
From gap (“wide open mouth”) + flabba (“laugh”).
Verb
gapflabba (present gapflabbar, preterite gapflabbade, supine gapflabbat, imperative gapflabba)
- (colloquial) to laugh in a loud and uncontrolled manner; to guffaw
- Synonyms: gapskratta, asgarva
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | gapflabba | gapflabbas | ||
| supine | gapflabbat | gapflabbats | ||
| imperative | gapflabba | — | ||
| imper. plural1 | gapflabben | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | gapflabbar | gapflabbade | gapflabbas | gapflabbades |
| ind. plural1 | gapflabba | gapflabbade | gapflabbas | gapflabbades |
| subjunctive2 | gapflabbe | gapflabbade | gapflabbes | gapflabbades |
| present participle | gapflabbande | |||
| past participle | — | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.