gaukr
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *gaukaz, akin to Old English ġēac, Old High German gouh.
Noun
gaukr m (genitive gauks, plural gaukar)
Declension
| masculine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | gaukr | gaukrinn | gaukar | gaukarnir |
| accusative | gauk | gaukinn | gauka | gaukana |
| dative | gauki | gaukinum | gaukum | gaukunum |
| genitive | gauks | gauksins | gauka | gaukanna |
Derived terms
- gaukmánaðr ('cuckoo-month', the first summer month)