geþicgan
Old English
Etymology
Corresponding to ġe- + þicgan.
Pronunciation
- IPA(key): /jeˈθiɡ.ɡɑn/
Verb
ġeþicgan
Conjugation
Conjugation of ġeþiċġan (strong, class V)
| infinitive | ġeþiċġan | ġeþiċġenne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | ġeþiċġe | ġeþeah, ġeþah |
| second person singular | ġeþiġst | ġeþǣge, ġeþāge |
| third person singular | ġeþiġþ | ġeþeah, ġeþah |
| plural | ġeþiċġaþ | ġeþǣgon, ġeþāgon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | ġeþiċġe | ġeþǣge, ġeþāge |
| plural | ġeþiċġen | ġeþǣgen, ġeþāgen |
| imperative | ||
| singular | ġeþiġe | |
| plural | ġeþiċġaþ | |
| participle | present | past |
| ġeþiċġende | ġeþeġen | |