geþringan
Old English
Etymology
From ġe- + þringan. Cognate Old Saxon githringan.
Pronunciation
- IPA(key): /jeˈθrin.ɡɑn/, [jeˈθriŋ.ɡɑn]
Verb
ġeþringan
Conjugation
Conjugation of ġeþringan (strong, class III)
| infinitive | ġeþringan | ġeþringenne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | ġeþringe | ġeþrang |
| second person singular | ġeþringst | ġeþrunge |
| third person singular | ġeþringþ | ġeþrang |
| plural | ġeþringaþ | ġeþrungon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | ġeþringe | ġeþrunge |
| plural | ġeþringen | ġeþrungen |
| imperative | ||
| singular | ġeþring | |
| plural | ġeþringaþ | |
| participle | present | past |
| ġeþringende | ġeþrungen | |