gebruik

From Dutch gebruik (noun) and gebruiken (verb).

• IPA^(key): /χəˈbrœi̯k/

• Audio:

  (file)

gebruik (plural gebruike)

1. use; usage
2. custom; mores

gebruik (present gebruik, present participle gebruikende, past participle gebruik)

1. (transitive) to use

• IPA^(key): /ɣəˈbrœy̯k/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ge‧bruik
• Rhymes: -œy̯k

From Middle Dutch gebruuc. Equivalent to a deverbal from gebruiken.

gebruik n (plural gebruiken, diminutive gebruikje n)

1. use

   in gebruik nemen ― to put into use

2. custom, practice

   Het gebruik van het schudden van handen is een veelvoorkomende gewoonte in veel culturen. ― The custom of shaking hands is a common practice in many cultures.

• Afrikaans: gebruik

See the etymology of the corresponding lemma form.

gebruik

1. inflection of gebruiken:
   1. first-person singular present indicative
   2. (in case of inversion) second-person singular present indicative
   3. imperative