gehweorfan
Old English
Etymology
From ġe- + hweorfan. Cognate with Old High German giwerban, Old Saxon gihwervan.
Pronunciation
- IPA(key): /jeˈxwe͜or.fɑn/, [jeˈʍe͜orˠ.vɑn]
Verb
ġehweorfan
Conjugation
Conjugation of ġehweorfan (strong, class III)
| infinitive | ġehweorfan | ġehweorfenne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | ġehweorfe | ġehwearf |
| second person singular | ġehweorfest | ġehwurfe |
| third person singular | ġehwierfþ, ġehweorfeþ | ġehwearf |
| plural | ġehweorfaþ | ġehwurfon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | ġehweorfe | ġehwurfe |
| plural | ġehweorfen | ġehwurfen |
| imperative | ||
| singular | ġehweorf | |
| plural | ġehweorfaþ | |
| participle | present | past |
| ġehweorfende | ġehworfen | |