gelangian
Old English
Etymology
By surface analysis, ġe- + langian (“to call”).
Pronunciation
- IPA(key): /jeˈlɑn.ɡi.ɑn/, [jeˈlɑŋ.ɡi.ɑn]
Verb
ġelangian
Conjugation
Conjugation of ġelangian (weak, class 2)
| infinitive | ġelangian | ġelangienne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | ġelangiġe | ġelangode |
| second person singular | ġelangast | ġelangodest |
| third person singular | ġelangaþ | ġelangode |
| plural | ġelangiaþ | ġelangodon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | ġelangiġe | ġelangode |
| plural | ġelangiġen | ġelangoden |
| imperative | ||
| singular | ġelanga | |
| plural | ġelangiaþ | |
| participle | present | past |
| ġelangiende | ġelangod | |
References
- Joseph Bosworth, T. Northcote Toller (1898) “ge-langian”, in An Anglo-Saxon Dictionary, second edition, Oxford: Oxford University Press.