gelos
See also: gelôș
Old Occitan
Etymology
From Late Latin zelōsus, from zelus, from Ancient Greek ζῆλος (zêlos, “zeal, jealousy”).
Adjective
gelos
Descendants
- Occitan: gelós
References
- Walther von Wartburg (1928–2002) “zelosus”, in Französisches Etymologisches Wörterbuch, volume 14: U–Z, page 658
Portuguese
Noun
gelos
- plural of gelo
Romanian
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /d͡ʒeˈlos/
Adjective
gelos m or n (feminine singular geloasă, masculine plural geloși, feminine and neuter plural geloase)
Declension
| singular | plural | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | neuter | feminine | masculine | neuter | feminine | |||
| nominative- accusative |
indefinite | gelos | geloasă | geloși | geloase | |||
| definite | gelosul | geloasa | geloșii | geloasele | ||||
| genitive- dative |
indefinite | gelos | geloase | geloși | geloase | |||
| definite | gelosului | geloasei | geloșilor | geloaselor | ||||