gelovige

Dutch

Etymology

From gelovig +‎ -e.

Pronunciation

  • IPA(key): /ɣəˈloːvəɣə/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: ge‧lo‧vi‧ge

Noun

gelovige m or f (plural gelovigen)

  1. believer, convert
    De gelovige bidt elke dag en gaat regelmatig naar de kerk.
    The believer prays every day and attends church regularly.
    Na jaren van twijfel, werd hij eindelijk een gelovige en sloot zich aan bij de kerk.
    After years of doubt, he finally became a convert and joined the church.

Antonyms

Descendants

  • Afrikaans: gelowige

Adjective

gelovige

  1. inflection of gelovig:
    1. masculine/feminine singular attributive
    2. definite neuter singular attributive
    3. plural attributive

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.