gemanian
Old English
Alternative forms
- ġemaniġan, ġemonian, ġemoniġan
Etymology
From Proto-Germanic *gamanōną, equivalent to ġe- + manian. Cognate with Old Saxon gimanōn, Old High German gemanōn.
Pronunciation
- IPA(key): /jeˈmɑ.ni.ɑn/
Verb
ġemanian
- to admonish; exhort; urge; prompt
- to bring to mind; remind
- to remember
- to demand (of someone); make a demand for a debt
Conjugation
Conjugation of ġemanian (weak, class 2)
| infinitive | ġemanian | ġemanienne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | ġemaniġe | ġemanode |
| second person singular | ġemanast | ġemanodest |
| third person singular | ġemanaþ | ġemanode |
| plural | ġemaniaþ | ġemanodon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | ġemaniġe | ġemanode |
| plural | ġemaniġen | ġemanoden |
| imperative | ||
| singular | ġemana | |
| plural | ġemaniaþ | |
| participle | present | past |
| ġemaniende | ġemanod | |
Descendants
- Middle English: imonien