genemen

Middle Dutch

Etymology

From Old Dutch gineman, from Proto-Germanic *ganemaną. Equivalent to ge- +‎ nēmen.

Verb

genēmen

  1. to take
  2. to accept, to receive

Inflection

Conjugation of genēmen (strong class 4)
infinitive base form genēmen
genitive genēmens
dative genēmene
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular genēme genam genēme genâme
2nd person singular genēems, genēmes genâems, genâmes genēems, genēmes genâmes
3rd person singular genēemt, genēmet genam genēme genâme
1st person plural genēmen genâmen genēmen genâmen
2nd person plural genēemt, genēmet genâemt, genâmet genēemt, genēmet genâmet
3rd person plural genēmen genâmen genēmen genâmen
imperative
singular genem, genēem, genēme
plural genēemt, genēmet
present past
participle genēmende genōmen

Further reading

  • ghenemen”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
  • Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “genemen”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN