genitivus
See also: Genitivus
Dutch
Etymology
Borrowed from Latin genitīvus.
Pronunciation
Audio: (file)
Noun
genitivus m (plural genitivi or genitivussen)
- (grammar) the genitive case or a word therein
- Synonyms: genitief, tweede naamval, (obsolete) teler, (obsolete) baarder
Derived terms
Latin
Alternative forms
Etymology
See genetīvus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɡɛ.nɪˈtiː.wʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [d͡ʒe.niˈt̪iː.vus]
Adjective
genitīvus (feminine genitīva, neuter genitīvum); first/second-declension adjective
- alternative form of genetīvus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | genitīvus | genitīva | genitīvum | genitīvī | genitīvae | genitīva | |
| genitive | genitīvī | genitīvae | genitīvī | genitīvōrum | genitīvārum | genitīvōrum | |
| dative | genitīvō | genitīvae | genitīvō | genitīvīs | |||
| accusative | genitīvum | genitīvam | genitīvum | genitīvōs | genitīvās | genitīva | |
| ablative | genitīvō | genitīvā | genitīvō | genitīvīs | |||
| vocative | genitīve | genitīva | genitīvum | genitīvī | genitīvae | genitīva | |
Noun
genitīvus m (genitive genitīvī); second declension
- alternative form of genetīvus
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | genitīvus | genitīvī |
| genitive | genitīvī | genitīvōrum |
| dative | genitīvō | genitīvīs |
| accusative | genitīvum | genitīvōs |
| ablative | genitīvō | genitīvīs |
| vocative | genitīve | genitīvī |
Descendants
References
- “genitivus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers