gentilitius
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɡɛn.tiːˈlɪ.ti.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [d͡ʒen̪.t̪iˈlit̪.t̪͡s̪i.us]
Adjective
gentīlitius (feminine gentīlitia, neuter gentīlitium); first/second-declension adjective
- alternative form of gentilicius
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | gentīlitius | gentīlitia | gentīlitium | gentīlitiī | gentīlitiae | gentīlitia | |
| genitive | gentīlitiī | gentīlitiae | gentīlitiī | gentīlitiōrum | gentīlitiārum | gentīlitiōrum | |
| dative | gentīlitiō | gentīlitiae | gentīlitiō | gentīlitiīs | |||
| accusative | gentīlitium | gentīlitiam | gentīlitium | gentīlitiōs | gentīlitiās | gentīlitia | |
| ablative | gentīlitiō | gentīlitiā | gentīlitiō | gentīlitiīs | |||
| vocative | gentīlitie | gentīlitia | gentīlitium | gentīlitiī | gentīlitiae | gentīlitia | |
References
- “gentilitius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- gentilitius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.