gespanan
Old English
Etymology
From ġe- + spanan (“to entice”)
Pronunciation
- IPA(key): /jeˈspɑ.nɑn/
Verb
gespanan
Conjugation
Conjugation of ġespanan (strong, class VI)
| infinitive | ġespanan | ġespanenne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | ġespane | ġespōn, ġespēon |
| second person singular | ġespenest, ġespenst | ġespōne, ġespēone |
| third person singular | ġespeneþ, ġespenþ | ġespōn, ġespēon |
| plural | ġespanaþ | ġespōnon, ġespēonon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | ġespane | ġespōne, ġespēone |
| plural | ġespanen | ġespōnen, ġespēonen |
| imperative | ||
| singular | ġespan | |
| plural | ġespanaþ | |
| participle | present | past |
| ġespanende | ġespanen | |