gewrecan
Old English
Etymology
From Proto-West Germanic *gawrekan, from Proto-Germanic *gawrekaną. Equivalent to ġe- + wrecan.
Pronunciation
- IPA(key): /jeˈwre.kɑn/
Verb
ġewrecan
Conjugation
Conjugation of ġewrecan (strong, class V)
| infinitive | ġewrecan | ġewrecenne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | ġewrece | ġewræc |
| second person singular | ġewricst | ġewrǣce |
| third person singular | ġewricþ | ġewræc |
| plural | ġewrecaþ | ġewrǣcon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | ġewrece | ġewrǣce |
| plural | ġewrecen | ġewrǣcen |
| imperative | ||
| singular | ġewrec | |
| plural | ġewrecaþ | |
| participle | present | past |
| ġewrecende | ġewrecen | |
Descendants
- Middle English: iwreken