gezegen

• Audio:

  (file)

1. past participle of zijgen

gezegen

1. slumped, downfallen

From ge- +‎ zegenen.

gezegen n (uncountable)

1. (the act of) blessing
   • 1874, H. J. J. Prenger, “Eene huwelijksplechtigheid volgens den ritus der Russische Kerk”, in De Katholiek, number 66, pages 91–92:

     Bovendien maakt thans òf de ongeloovige geest des predikants, òf die van het echtpaar, òf van het gehoor, òf zelfs van allen, die bij het sluiten van den echt betrokken zijn, dat geheele gebed en al dat gezegen dikwerf tot eene zoetsappige huichelarij.

     (please add an English translation of this quotation)

From gez- (“to wander”) +‎ -gen (“habitual suffix”).

• IPA^(key): /ɡezeˈɡen/, [ɟe̞z̪ɛˈɟæn̪]

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ge‧ze‧gen

gezegen (definite accusative gezegeni, plural gezegenler)

1. (astronomy) planet

   Synonyms: (archaic) seyyare, (rare) planet

   Hypernyms: Güneş Sistemi, yıldız sistemi

   Hyponyms: cüce gezegen, dış gezegen, iç gezegen, küçük gezegen, Güneş dışı gezegen