giellolf
Old High German
Etymology
From giello (“rival, zealot”) + wolf.
Noun
giellolf m
Declension
| case | singular | plural |
|---|---|---|
| nominative | giellolf | giellolfā, giellolfa |
| accusative | giellolf | giellolfā, giellolfa |
| genitive | giellolfes | giellolfo |
| dative | giellolfe | giellolfum |
| instrumental | giellolfu | — |
References
- Köbler, Gerhard, Althochdeutsches Wörterbuch, (6. Auflage) 2014