gigripan
Old Dutch
Etymology
Verb
grīpan
Conjugation
Conjugation of gigrīpan (strong class 1)
| infinitive | gigrīpan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | gigrīpo, gigrīpon | gigrēp |
| 2nd person singular | gigrīpis | gigripi |
| 3rd person singular | gigrīpit | gigrēp |
| 1st person plural | gigrīpun | gigripon |
| 2nd person plural | gigrīpit | gigripot |
| 3rd person plural | gigrīpunt | gigripon |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | gigrīpe | gigripi |
| 2nd person singular | gigrīpis | gigripi |
| 3rd person singular | gigrīpe | gigripi |
| 1st person plural | gigrīpin | gigripin |
| 2nd person plural | gigrīpit | gigripit |
| 3rd person plural | gigrīpin | gigripin |
| imperative | present | |
| singular | gigrīp | |
| plural | gigrīpet | |
| participle | present | past |
| gigrīpandi | gigripan | |
Descendants
- Middle Dutch: gegripen
Further reading
- “gigrīpan”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012